شهرام خرازی ها؛ منتقد سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد ارزیابی خود از فجر و سی دوم، اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر امسال به لحاظ اجرا یکی از ضعیف ترین دوران خود را سپری کرد، به خاطر اینکه فیلم ها مشابه هر سال با تاخیر پخش می شدند و جابجایی فیلم ها بدون اطلاع رسانی قبلی صورت می گرفت .

وی در ادامه افزود:  از نظر پذیرایی هم هر چه به روزهای پایانی جشنواره نزدیک می شدیم، از کیفیت و کمیت پذیرایی کم می شد. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که دست اندرکاران و متولیان جشنواره امسال تمام تلاششان را برای برقراری نظم کردند اما متاسفانه این تلاش به ثمر ننشست.

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در ادامه افزود: جشنواره فیلم فجر همه ساله فقط نام بین المللی را با خود یدک می کشد اما در واقع یک جشنواره بومی و محلی است چرا که هنوز بعد از برگزاری سی و دو دوره هنوز در حد استانداردهای جشنواره های منظم سینمایی مرسوم دنیا نیست، دست اندرکاران، سیاستگذاران و متولیان جشنواره هر وقت توانستند، نظم را در طول برگزاری جشنواره برقرار کنند، آنگاه می توانند ادعای بین المللی بودن جشنواره را مطرح کنند.

این منتقد و روزنامه نگار در ادامه در مورد آثار شرکت کننده در فجر  سی و دوم، اظهار داشت: عمده فیلم ها شرکت کننده در فجر سی و دوم، مناسب تبدیل شدن به یک فیلم کوتاه بود اما متاسفانه به این داستانک های بسیار ضعیف آب بسته بودند تا بتوانند از دل آن ها یک فیلم سینمایی داستانی در زمان استاندارد بیرون بکشند.

خرازی ها در ادامه تصریح کرد: در زمینه سینمای دفاع مقدس و فیلم های تاریخی، مذهبی  هیچکدام فیلم های  خیلی موفق نبودند، این دست فیلم ها گر چه به لحاظ پروداکشن های خاص، قابل قبول بودند اما از لحاظ فیلمنامه ، شخصیت پردازی و سندیت تاریخی اصلا قابل دفاع نبودند.

این منتقد در ادامه خاطرنشان کرد: سینمای اجتماعی ، معترض در فجر سی و دوم  چه به لحاظ ساختار و چه به لحاظ محتوا قابل قبول بودند، همچنین فیلم های ملودرام و خانوادگی هم کارنامه نسبتا قابل قبولی در جشنواره سی و دوم از خود به جای گذاشته اند.

این روزنامه نگار در ادامه در مورد ارزیابی خود از داوری ها جشنواره نیز، اظهار داشت:  داوری مطابق هر دوره به نظر آغشته به مصلحت جویی هایی مرسوم و لحاظ داشتن دیدگاه های رسمی و دولتی بود. در کل داوری فجر سی و دوم، داوری معقولانه و قابل دفاعی نبود، فیلم های متعدد سینمای معترض اجتماعی عملاً از داوری کنار گذاشته بودند.

شهرام خرازی ها در پایان این گفت وگو، خاطرنشان کرد: در زمینه نقد فیلم و فضای بسیار مسمومی در جشنواره سی و دوم حاکم بود و تعدادی آدم ناشناخته که به عنوان منتقد در نشریات روزانه و روزنامه معرفی می‌شدند، نتوانستند ارزیابی و تحلیل قابل دفاعی از فیلم های جشنواره ارائه دهند. این دسته افراد فقط در طول ده روز برگزاری جشنواره فیلم فجر عنوان منتقد سینمایی دارند و در بقیه ایام سال هیچ نام و نشانی از آنان نیست ضمن آنکه آفت از روی دست هم نوشتن همچنان در رسانه‌ها و خبرگزاری ها، جاری و ساری است.